ImagiNation

Έκθεση ImagiNation - Διοικητήριο

Έλενα Πρίφτη, 2010

              Υπό την επιμέλεια του κ. Μανώλη Μπαμπούση λοιπόν, Αναπληρωτή Καθηγητή του Εργαστηρίου Φωτογραφίας, συλλέχθηκαν τα έργα των φοιτητών και αφού ντύθηκαν με τη μουσική του Joakim Latarjet, μετατράπηκαν σε μια οπτική ιστορία, που θίγει από τη μια πλευρά τα όσα προαναφέραμε σχετικά με αξίες, νέα δεδομένα, έννοιες κλπ, και από την άλλη θίγει το θέμα του ρόλου της ίδιας της φωτογραφίας, ως αυτελούς μορφής δήλωσης ή ως σημείο μέσα σε ένα γενικότερο στο πλαίσιο. Φυσικά οφείλουμε να αναφέρουμε ότι υπεύθυνοι για τις διάφορες προβολές αποτελούν δυο παλιοί απόφοιτοι της σχολής, ο κ. Γιάννης Χιωτόπουλους και η κ. Μαρίλια Φωτοπούλου.
              Κλείνοντας και σχετικά με το Εργαστήριο Φωτογραφίας, να πούμε ότι αυτό ιδρύθηκε το 1999 και αποτελεί μάθημα επιλογής από το τρίτο έτος, με τρεις ενότητες, ξεκινώντας από τη διαδρομή της φωτογραφίας στην τέχνη, συνεχίζοντας με τη διδασκαλία της τεχνικής και καταλήγοντας στη δημιουργία του εικαστικού φωτογραφικού έργου.

              Με τίτλο imagiNation, μας ζητούν να κατασκευάσουμε έναν κόσμο από εικόνες διάμεσο της φαντασίας. Εικόνες που κατοπτρίζουν τόσο εμάς τους ίδιους όσο και τον κόσμο που ζούμε. Εικόνες περίεργες, ξένες ή οικείες, νοσταλγικές και κάποιες φορές εκκεντρικές. Μέσα από αυτή την πολυφωνία καταφέρνουμε να ταξιδέψουμε, να προβληματιστούμε ή ακόμα και να αμφιβάλλουμε, αλλά και να αναγνωρίσουμε πολλά κοινά στη δική μας ζωή. Διαφορετικές ματιές συντίθενται σε ένα έργο και μας παρουσιάζονται, μια οπτική ιστορία, με τη βοήθεια ενός από τα μεγαλύτερα μέσα επικοινωνίας του 20ου αιώνα, τη φωτογραφία.

Έκθεση του εργαστηρίου φωτογραφίας της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών. Ένα κάλεσμα στη φαντασία 

Της Νέλης Σταθακίδου

              Για αντιθέσεις, διαφορές, συγκρίσεις και αλλαγές μας μιλούν φέτος, οι νέοι καλλιτέχνες και φοιτητές του Εργαστηρίου Φωτογραφίας, της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών, στο 12ο Πεδίο Δράσης Κόδρα.

              Ακόμα κι αν στο σύνολό τους οι εκθέσεις του φετινού Πεδίου Δράσης Κόδρα - Stopover, Σημείο Φυγής, What We Want, ImagiNation, Cyber Art Space, Post-Colonial Photo Studio – δίνουν ένα συμπαγές αποτέλεσμα γύρω από το κεντρικό θέμα με τίτλο «Ετερόδοξη Νεωτερικότητα», κάθε μία έχει τον δικό της χαρακτήρα και κάθε έργο που εντάσσεται σε αυτές είναι επίσης, διαφορετικό από το διπλανό του – όπως εμείς, οι άνθρωποι. Γιατί ακόμα και αν 1000 άτομα έχουν την ίδια ιδέα δε θα την εκφράσουν με τον ίδιο τρόπο.

              Μπορείς να το παρατηρήσεις αυτό αν κάνεις μια βόλτα στο Διοικητήριο του πρώην στρατώνα που στεγάζεται η καθιερωμένη έκθεση Κόδρα Fresh, φοιτητών και τελειόφοιτων της σχολής Καλών Τεχνών, σε επιμέλεια του εικαστικού Βασίλη Ζωγράφου με τίτλο «What We Want». Εδώ, από το «Doll Sex» της Αιμιλίας Κουφά μέχρι το «Στα όπλα», της Αλεξάνδρας Σινοπούλου, σταματάς σε κάθε έργο και σκέφτεσαι: τι θέλει ο καλλιτέχνης, τι είχε στο μυαλό του τη στιγμή της έμπνευσης, τι προσπαθεί να μας πει με το δημιούργημά του. Κι αν ακόμα απάντηση δεν πάρεις στην τελική, σίγουρα κάτι θα κερδίσεις.

              Αν ήσουν από τους τυχερούς που παρευρέθηκαν χθες στα εγκαίνια θα ένιωθες πιο έντονο αυτό το αίσθημα, γιατί θα είχες την ευκαιρία να συζητήσεις με τους δημιουργούς, να δεις στα μάτια τους το πάθος, την επιθυμία τους να εκφραστούν μέσα από το έργο τους.

              Ανάμεσά τους δε θα ξεχάσω ποτέ τον Άγγελο Κράλλη (φωτο) που δημιουργούσε το έργο εκείνη την ίδια στιγμή στον πάνω όροφο του Διοικητηρίου, αντλώντας την έμπνευσή του από τους ίδιους τους επισκέπτες. Σε κάθε επισκέπτη έδινε ένα fortune cookie, διάβαζε το περιεχόμενό του, σχεδίαζε το περίγραμμα του σώματος του, τον ρώταγε κάποιες ερωτήσεις όπως «πες μου 5 πράγματα που πρέπει να θυμάμαι για σένα» και έγραφε τις απαντήσεις σε ένα χαρτί και τέλος έβγαζε τον καθένα μια φωτογραφία. Αποτέλεσμα ήταν ένα δωμάτιο γεμάτο περιγράμματα ανθρώπων στους τοίχους, φωτογραφίες και χαρτιά με στοιχεία του καθενός.

              Μπορεί να φαίνεται κάτι απλό, αλλά το πάθος που είχε εκείνη τη στιγμή αυτός ο άνθρωπος, η μανία που τον διακατείχε σε εκστασίαζε. Καθόμουν μισή ώρα με την φίλη μου και απλά τον κοιτούσαμε. Μπορεί να μην κατάλαβα πλήρως τι ήθελε να πετύχει, αλλά με γέμισε έντονα συναισθήματα κι έτσι ξέρω ότι έφυγα χθες από τον Πεδίο Δράσης Κόδρα έχοντας κερδίσει κάτι, ένα μικρό αλλά φωτεινό συμπέρασμα.